داستان تکراری سیمکارت‌های مجهول‌الهویه

موبنا – اما حالا بعد از گذشت سال‌ها و مشکلات بی‌شماری که توزیع بی‌ضابطه این سیمکارت‌ها برای کشور و شهروندان بوجود آورده‌اند، گویا تصمیم گرفته‌اند سروسامانی به آشفته‌بازار توزیع سیمکارت‌های بی‌هویت داده شود. هرچند که از ادعا تا عمل فاصله بسیار زیادی وجود دارد؛ اما درهرصورت نفس عمل بسیار امیدوار کننده است. همین‌که برخی از آقایان مسئول بالاخره بعد از سال‌ها متوجه این موضوع شده‌اند که باید سروسامانی به این وضعیت داد، جای مسرت و خوشحالی است. در این سال‌ها یکی از اپراتورهای موبایل با فروش بی‌‌ضابطه سیمکارت در کشور، باعث بروز مشکلات فرهنگی، اجتماعی و امنیتی فراوانی شده است. نیازی به اسم بردن از این اپراتور متخلف نیست؛ چراکه همه به‌خوبی می‌دانیم کدام اپراتور موبایل در کشورمان اقدام به فروش و عرضه گسترده سیمکارت‌های بی‌هویت می‌کند! اپراتوری که حیاتش تاکنون وابسته به فروش متخلفانه سیمکارت‌های بی‌هویت بوده است. به باور برخی کارشناسان اقدامات و تخلفات آشکار این اپراتور تسهیل‌کننده راه افراد خاص بوده است؛ به بیان بهتر در این سال‌ها هر که خواسته عمل خلافی را در حوزه‌های مختلف اعم از امنیتی، فرهنگی، اخلاقی یا اقتصادی انجام دهد، مشتری‌ سیمکارت‌های بی‌هویت و اعتباری یک اپراتور متخلف بوده است. آن‌قدر تخلفات این اپراتور گسترده و بی‌شمار است که در این مجله ده‌ها بار تاکنون درباره آن‌ها نوشته شده است. از جاسوسی گرفته تا دامپینگ اقتصادی، از تأثیرات ضدفرهنگی تا معضلات اجتماعی؛ همه و همه ناشی از بی‌توجهی مسئولان ارشد حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات کشورمان است که در طی این سال‌ها از تخلفات آشکار این اپراتور چندملیتی جلوگیری نکرده‌اند. بگذریم… رسانه‌های بی‌طرف و مسئول با قلم منطق، از کمبود‌ها و کاستی‌های این حوزه می‌نویسند و ما هم به‌رسم رسالت‌ رسانه‌ای که بر عهده‌ داریم، قطعاً با ذره‌بین رسانه‌ همه رویدادهای این حوزه را رصد خواهیم کرد. اما بازگردیم به بحثی که درباره سیمکارت‌های بی‌هویت این روزها بر سر زبان‌ها افتاده است. همان‌طور که می‌دانید قرار بود اواسط دی‌ماه آخرین‌مهلت به دارندگان سیمکارت‌های بی‌هویت باشد؛ اما این مهلت بازهم تمدید شد تا پایان دی‌ماه، آخرین اولتیماتوم به دارندگان سیمکارت‌های بی‌هویت باشد.(البته اگر بازهم تمدید نشود!) چند سؤال اساسی در اینجا مطرح است که بسیاری از فعالان این حوزه پاسخی برای آن ندارند. اول اینکه چرا در برنامه مسئولان کشورمان سخنی در باب برخورد با فروش بی‌ضابطه سیمکارت‌های بی‌هویت شنیده نمی‌شود؟ اگر آنان اطلاع ندارند، به‌ آن‌ها می‌گوییم که همین اپراتوری که پرچم‌دار تخلفات این حوزه در کشورمان است، در کشور آفریقایی نیجریه سال گذشته پنج میلیارد دلار آمریکا، به خاطر همین تخلفات که حدود یک دهه در کشورمان مشغول آن است، جریمه شده، اما ملت ریالی تاوان ندیده‌اند که به خزانه کشور واریز شود و دوم هم اینکه اگر قرار است مصرف‌کنندگان را با انواع و اقسام روش‌ها ترغیب یا مجبور به اعلام مشخصاتشان کنیم، چرا هیچ سازوکار مؤثری برای برخورد با فروش‌ و عرضه سیمکارت‌های بی‌هویت از سوی اپراتور متخلف وجود ندارد؟ اصلاً مادامی‌که فروش این سیمکارت‌ها ادامه دارد، گذاشتن اولتیماتوم برای اعلام مشخصات سیمکارت‌های بی‌هویت چه منطق و فایده‌ای خواهد داشت؟ فرض کنیم همین امروز آمار و مشخصات همه دارندگان سیمکارت را در کشور به‌دست آوریم، یکی بگوید این اقدامات چه فایده‌ای خواهد داشت، وقتی از آن‌طرف سیمکارت بی‌هویت به بازار عرضه می‌شود! سؤال بعدی این است که سازوکار تشخیص سیمکارت بی‌هویت چیست؟ وقتی می‌توان با کپی کارت ملی یک نفر که ممکن است حتی روحش نیز خبر نداشته باشد، در یک‌گوشه از کشور بدون احراز هویت، سیمکارتی را به نام زد و آن را به دیگری در قبال چند هزار تومان واگذار کرد؛ چطور قرار است تشخیص دهیم که سیمکارتی دارای هویت مجهول است؟ همه می‌دانیم تنها راه این اقدام در نظر گرفتن یک روش دقیق برای واگذاری سیمکارت است و سوال آخر و مهمتر اینکه از ۵۰میلیون یا ۵/۵میلیون سیمکارت چه میزان به‌ترتیب سهم هر اپراتور است؟ این پرسش مهمی است که همیشه دولتی‌ها از پاسخگویی به آن فرار کرده‌اند! چرا؟ در پایان باید بگوییم همان‌طور که در اول این مطلب نیز اشاره شد، نفس این عمل به‌خودی خود بسیار پسندیده است، اما نحوه اجرای آن و پیشگیری از تداوم پدیده شوم عرضه سیمکارت‌های بی‌هویت محل سؤالی است که هنوز به آن پاسخی داده نشده است. امیدواریم با برنامه‌ریزی‌هایی که انجام می‌شود در آینده‌ای نزدیک دیگر شاهد تبعات بی‌شمار استفاده از سیمکارت‌های بی‌هویت در کشورمان نباشیم.