شخصی‌سازی درمان سرطان با کمک ابزار چاپ ۳بعدی
موبنا – پژوهشگران دانشگاه “ام.آی.تی”(MIT) با کمک فناوری چاپ ۳بعدی، یک ابزار ریزسیال جدید ابداع کرده‌اند که درمان‌های سرطان را روی یک بافت تومور شبیه‌سازی می‌کند. با این روش، پزشکان می‌توانند پیش از به کار بردن هر دوز دارو، واکنش افراد به درمان‌های گوناگون را به صورت انفرادی بررسی کنند.
در حال حاضر، آزمایش درمان‌های سرطان، مبتنی بر آزمون و خطا هستند و ممکن است بیماران، تحت درمان‌های زمان‌بر و طاقت فرسا قرار بگیرند تا شاید یکی از آنها کارساز باشد. نوآوری‌های جدید در زمینه کشف دارو، پرورش تومورهای مصنوعی را برای آزمایش داروها روی انواع خاص سرطان شامل می‌شوند اما این روش‌ها به هفته‌ها زمان نیاز دارند و برای آرایش بیولوژیکی بیمار که بر کارآیی درمان موثر است، به حساب نمی‌آیند.
ابزار پژوهشگران ام.آی.تی که کار چاپ سه‌بعدی را در طول تقریبا یک ساعت انجام می‌دهد، یک تراشه با سه “دودکش” استوانه‌ای است که از روی سطح آن قرار دارند. این ورودی‌های دودکش‌مانند، در واقع برای ورود و تخلیه مایعات و همچنین حذف حباب‌های ناخواسته هوا مورد استفاده قرار می‌گیرند. بافت‌های تومور در محفظه‌ای قرار می‌گیرند که به شبکه‌ای از کانال‌های ارسال کننده مایعات به بافت متصل است. پزشکان می‌توانند از روش‌های تصویربرداری برای بررسی چگونگی واکنش بافت به داروها استفاده کنند.
در این پژوهش، از نوعی صمغ سازگار با محیط زیست استفاده شده که در گذشته برای کاربردهای دندانپزشکی به کار می‌رفت و می‌تواند زنده ماندن بافت را برای مدت طولانی تضمین کند. اگرچه ریزسیالات سه‌بعدی پیشین، برای آزمایش داروها، امیدوارکننده بودند اما مواد شیمیایی موجود در صمغ آنها معمولا سلول‌ها را به سرعت از بین می‌برند. پژوهشگران، تصاویر میکروسکوپی فلورسنتی تهیه کردند که نشان می‌دهد ابزار آنها موسوم به “پلتفرم تحلیل تومور” (TAP) می‌تواند بیش از ۹۰ درصد بافت تومور را برای حداقل ۷۲ ساعت و شاید بیشتر، زنده نگه دارد.
از آنجا که ساخت این ابزار سه‌بعدی، ساده و کم‌هزینه است، می‌توان آن را به سرعت در تنظیمات بالینی به کار برد و از آن، برای نگهداری چندین نمونه بافت استفاده کرد.
“لوئیس فرناندو ولاسکوز گارسیا” (Luis Fernando Velásquez-García)، از نویسندگان این پروژه گفت: استفاده از ابزار ما در هر نقطه از جهان ممکن است. پزشکان در آینده می‌توانند یک چاپگر سه‌بعدی داشته باشند و ابزار مورد نظر خود را چاپ کنند. آنها می‌توانند کمی از بافت‌های سرطانی فرد بیمار را در این ابزار بگذارند و تومور را زنده نگه دارند تا چندین آزمایش را به طور همزمان روی آن انجام دهند و درمان مناسب بیمار را انتخاب کنند.
این پژوهش، در مجله “Journal of Microelectromechanical Systems” به چاپ رسید.
منبع: ایسنا