حمله كنندهها چندان هم ناشناس نبودند
داوود حشمتي/ روزنامه نگار
در حالی که ایران یکپارچه و به دور از هر نوع جناح بندی سیاسی مشغول اعتراض و انزجار از عمل جنایتکارانه آلسعود در شهادت شیخ نمر بود «عملیات پیاده نظام نفوذ» در مقابل سفارت عربستان مردم را دوپاره کرد. از مهمترین عملیاتیهای خط نفوذ، ایجاد «نفاق» و «انشقاق» میان امت است. این شیوه آنهایی است که زیستشان در بحران است و خودشان را پشت نقاب «انقلابیگری» مخفی میکنند تا به «انقلاب» ضربه بزنند. پشت چهره اسلام مخفی میشوند تا اسلام را بدنام کنند. برای نمونه روشن و عینی این جماعت میتوان به داعش اشاره کرد. گروهی که به قدرتهاي سلطهگر وابسته اند و از احساسات اسلامی طبقه فرودست خود بهره میبرند. ردههای بالا ي نظام جهاني اما نیت و هدفشان مشخص است: «تخریب اسلام به نام اسلام و به دست یک مشت افراطی خشک مغز».
خط «نفاق و نفوذ» در داخل هم پشت چهره «سوپر انقلابیگری» مخفی میشود تا به انقلاب و نظام ضربه بزند. بعد از پرتاب سنگ و آتش زدن ساختمان سفارت عربستان در تهران، اخباری فضای مجازی را پر کرد که هدفی جز تحریک احساسات مردم نداشت. اخباری که حاکی از «قطع روابط دیپلماتیک»، «محاصره سفارت ایران در عربستان»، «اخراج دیپلماتهای ایرانی» و «آماده باش نیروی هوایی عربستان» بود. اخباری سراسر دروغ. در کنار این فضاسازی رسانهای که بیشک توسط یک اتاق فکر «سازماندهی و تقسیم وظایف» شده بود، شاهدان عینی به خبرگزاری تابناک خبر داده اند: «افرادی که مردم را تحریک به حمله میکردند، ابتدا در پیشاپیش جمعیت حرکت کردهاند، اما دقایقی بعد این افراد در بین تجمع کنندگان، دیگر دیده نشدند و گویا با انجام ماموریت صحنه را ترک کردهاند.»
لازم به تذکر نیست که رهبر انقلاب به روشنی با این اقدامات مخالف است. از جمله میتوان به اظهارات ایشان در ۱۶ مرداد ماه ۱۳۹۱ در مخالفت با «ورود به سفارت انگلیس» اشاره کرد.
با این حال عاملان نفوذ رسانهای این اتاق فکر، بلافاصله شروع به حمایت ازاين اقدام کردند. کانالهای تلگرامی پر از متنهایی شد که اقدام آنها را انقلابی میدانست و تلاش میکردند دستگاه دیپلماسی کشور را مقصر و در این باره منفعل اعلام کند. این جماعت با اقداماتي کاملا عملیاتی و در قالب یک «پروژه نفوذ» تلاش کردند خون شهید شیخ نمر را دستمایهای برای اهداف خود قراردهند و هدیه بزرگی را تقدیم آل سعود کنند. حالا به مدد «سنگپراکنی» و «آشوبگری» آنها، به جای انتشار اخبار مربوط به شهادت شیخ نمر، حمله به سفارت عربستان به سرتیتر اخبار رسانههای جهان تبدیل شده است. از سوی دیگر راهاندازی تقابل شیعه و سنی در حالی که به تازگی هفته وحدت را پشت سر گذاشتهایم و اساسا نمیتوان وهابیت را معادل اهل سنت گرفت، مدنظر جریان نفوذ است. توجه کنید که رهبر انقلاب به عنوان مثال برای روشن شدن مرز آرمانگرایی و احساسات با اشاره به مخالفت بنیانی نظام با مجموعههای استبدادی منطقه گفته بودند: «با وجود مواضع کاملا روشن نظام در این زمینه، نباید با کار دیپلماسی سنتی و متعارف مخالفت شود» .
یکی از جالبترین موضوعگیریها، موضعگیری احمدینژادیها بود. عبدالرضا داوری از اعضای تیم رسانهای دولت سابق، حمله به سفارت عربستان را میستاید و آن را «تسخیر انقلابی سفارت عربستان» و آغازی بر پایان «حکومت وابستهگرایی» عنوان میکند. به کار بردن مشکوک لفظ «حکومت وابستهگرایی» خود نیازمند واکاوی در یک مقال دیگر است. اما این درحالی است که احمدینژادیها وقتی بر صندلیهای پاستور تکیه زده بودند، با این اقدامات مخالف بودند. به طور مشخص آنها حمله به سفارت انگلیس را طرحی برای پایین کشیدن دولت احمدینژاد معرفی کردند. خود این فرد در مصاحبه با اعتماد گفته بود: «معتقدم که برخی جریانهای مرموز یک سناریوی طراحی شده با هدف ضربه زدن به دولت را آماده کرده بودند.» (دولت بهار، متن کامل مصاحبه داوری با اعتماد ۱۷/۱۰/۹۲). همانها حالا رنگ عوض کرده و آن را «اقدامی انقلابی» عنوان میکنند.
رئیسجمهور نیز در پیامی ضمن محکوم کردن شهادت شیخ نمر و حمله به سفارت نوشت: «همه مسئولان نظام، عزم قاطع دارند که با این خودسریها و اعمال مجرمانه برخورد جدی شود.» دادستان کل کشور نیز از دستگیری ۴۰ نفر در این باره خبر داد. به اعتقاد نگارنده، نظام باید به طور کامل با این اتفاق برخورد کند و در برخورد با آن به اقدامی عاجل، سریع و قاطع نیازمندیم. بدون شك نيروي انتظامي آنقدر قدرت دارد كه توانایی دستگیری سازندگان کلیپ «هپی» را در سه ساعت دارد، میتواند به راحتی «پیاده نظام نفوذ» و «تخریب انقلاب» ذیل نام «انقلابیگری» را دستگیر کند. عواملی که احیانا در این عمل قصور کردند باید توسط دستگاههای اطلاعاتی و انتظامی شناسایی و مورد مواخذه سریع و برخورد قاطع قرار گرفته و به مردم معرفی شوند. باشد تا یک بار دیگر شاهد این نباشیم که جوانی با تلفن غنیمتی داخل سفارت، عکس یادگاری گرفته و فاکتور هزینههای این غنیمت اندک را به حساب کل نظام بنویسند.
179/