در مورد بزرگترین پرنده روی زمین! (+عکس)
موبنا – تا آنجایی که بررسیهای دانشمندان و باستانشناسان نشان داده است، بزرگترین پرندهای که روی زمین زندگی میکند از بین رفته است و البته از زمان انقراض آن مدت زیادی نمیگذرد. این حیوان فاقد تونایی برای پرواز بوده و حدود ۳ متر ارتفاع داشته است و یکی از پرندگان منطقه ماداگاسکار محسوب میشده است. در مورد اینکه پرنده مذکور چگونه زندگی میکرده است اطلاعات اندکی موجود است، ولی بررسیهای جدید دانشمندان به صورت شگفتآوری این مسئله را یادآور شد که پرنده مذکور احتمالا در خانواده پرندههای شبرو طبقهبندی میشده است تا به عبارت دیگر فعالیت اصلی زندگی خود را در هنگام شب انجام دهد و همچنین پیشبینی میشود این پرنده غولپیکر توانایی بینایی بسیار اندکی داشته است.
از این حیوان با نام «پرنده فیلی» یاد میشود و پرنده مذکور گونهای است که بین ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ سال قبل میزیسته است. نظریه غالب دانشمندان آن است که انسان زیستگاه این پرنده را کاهش داده یا بیش از اندازه آن را شکار کرده است تا منقرض شود. با این توضیحات اگر این حیوان واقعا دید ضعیفی داشته است، مهمترین دلیلی بوده که باعث شده است پرنده مذکور به راحتی شکار شود.
در مطالعه جدید گروهی از دانشمندان دانشگاه تگزاس در آوستین آمریکا جمجمه دو پرنده فیلی را به کمک دستگاه «سیتی اسکن» مورد تحلیل قرار دادند و این دو جمجمه به دو نوع متفاوت این پرنده متعلق بودند. بر اساس خطوط داخل جمجمه این گروه تحقیقاتی موفق شد مدلهای دیجیتالی که شکل مغز پرنده را نمایان میکند، ارایه دهد. با ادامه این بررسیها محققان دریافتند که در هر دو پرنده بخش ویژه مغز مخصوص کنترل بینایی بسیار کوچک بوده است و بنابراین با توجه به اندام و جثه پرنده میتوان گفت این بخش در اصل وجود خارجی نداشته است.
«کیوی» که نزدیکترین حیوان زنده به «پرنده فیلی» محسوب میشود در خانواده پرندههای شبانه قرار میگیرد و این طور میتوان گفت که این حیوان تقریبا کور است. جالب است بدانید بخش ویژه مغز در پرنده کیوی از نظر شکل و اندازه به نسبت اندام و جثه شباهت بسیار زیادی به پرنده فیلی دارد.
دکتر «کریستوفر تورِس» که مدیریت این گروه تحقیقاتی را برعهده داشت توضیح داد: «هیچ کس تاکنون تصور نمیکرد پرنده فیلی یک حیوان شبانه بوده است. بررسیهای اندکی این گمانهزنی را مطرح کرده بود که این پرنده در طول روز فعال بوده است».
نتایج حاصل از این بررسی جدید در قالب یک یک مقاله علمی در آخرین شماره از نشریه «مقالات انجمن سلطنتی» به چاپ رسیده است.