«داده باز»، اصلی‌ترین عامل در نوسازی فناوری‌های خدمات مالی
موبنا – در واقع هر چند فناوری از رشد بسیار بالایی برخوردار است ولی به‌نظر می‌رسد فناوری‌های مربوط به سرویس‌های مالی از این قافله عقب مانده‌اند. کارشناسان معتقدند داده باز (Open data) کلیدی‌ترین عامل تغییر در این صنعت به شمار می‌رود.
داده باز به اطلاعاتی گفته می‌شود که به صورت رایگان و آزاد در اختیار همه قرار دارد تا بتوانند از آن استفاده کرده و در هر قالب دلخواهی بازنشر کنند. به گزارش وب‌سایت تک‌کرانچ، اکنون زمان آن فرا رسیده که صنعت خدمات مالی به انقلاب داده‌های باز بپیوندد.
داده باز یعنی قابلیت تعامل‌ورزی اطلاعات دیجیتال در راستای افزایش کارآمدی و در دسترس بودن آن، و یکی از مزایای وارد شدن پای آن به بخش خصوصی این است که کاربران می‌توانند داده‌های شخصی‌شان را در دیگر سرویس‌ها و محصولات بازنشر کرده و مورد استفاده قرار دهند.
استارت‌آپ‌های حوزه فناوری‌های مالی (Fintech) نیز این وعده خوش را داده که مباحث مالی مشتریان را به قرن بیست و یکم وارد می‌کند.
این شرکت‌های نوپا محصولاتی تولید می‌کنند که مصرف‌کنندگان با استفاده از آنها می‌توانند بودجه‌ریزی کنند، قبض‌های خود را بپردازند، هزینه‌های خود را شناسایی و مدیریت کنند و غیره.
از جمله Fintech معروف می‌توان به شرکت‌هایی همچون Acorns، Betterment، Digit، Mint و Wealthfront اشاره کرد. هر چند این ماجرای تحسین‌برانگیز در حال وقوع است ولی تا رسیدن به نقطه ایده‌آل فاصله زیادی وجود دارد.
اینجا هم ما با دو چالش اساسی روبرو هستیم: ترس از از بین رفتن حریم خصوصی و نیز ناکام ماندن تدابیر امنیتی. دولت ایالات متحده آمریکا اقدامات خوبی در زمینه رواج داده‌های باز انجام داده که قانون ۸۴۸ صفحه‌ای (Dodd-Frank) از آن جمله است.
Dodd-Frank را می‌توان پاسخ منطقی قانونگذاران به پیشنهادهای اقتصاددانان برجسته برای بازنگری در مقررات حاکم بر بخش مالی اقتصاد دانست.
نهادهای مالی برای این که بنا به درخواست مشتریان، اطلاعات‌شان را در اختیار آنها قرار دهند به مقرراتی نیاز دارند. در قانون Dodd-Frank، اجازه وضع چنین مقرراتی، به دیوان حمایت از مصرف‌کنندگان محصولات مالی (CFPB) داده شده است.
در قانونگذاری‌های CFPB سه اصل کلیدی مدنظر قرار می‌گیرد: اول این که قانون باید سازوکارهایی برای محافظت از داده‌های کاربران و کسب رضایت آنها بیاندیشد تا مصرف‌کنندگان بدانند طرف‌های ثالث به چه نوعی از داده‌های مالی از آنها دسترسی دارند.
دوم این که بانک‌ها باید به نگرانی‌های مربوط به حریم خصوصی و امنیت بها بدهند و راهکارهایی در این خصوص تدبیر کنند. سوم این که CFPB باید برای محافظت از مصرف‌کنندگان در برابر مسئولیت به اشتراک‌گذاری داده‌ها حمایت به عمل آورد. این قوانین، کاهش مسئولیت یک مصرف‌کننده به هنگام استفاده از کارت‌های اعتباری یا کارت‌های نقدی را به دنبال دارد.
مشابه همین قوانین در حوزه Fintech مورد نیاز است. انقلاب دیجیتالی فقط هنگامی وارد حوزه خدمات مالی خواهد شد که مصرف‌کنندگان شاهد ثبات و امنیت در این حوزه بوده و بتوانند به صورت به‌روز اطلاعات مالی خود را در دسترس داشته باشند. به نظر می‌رسد دولت ایالات متحده گام نخست را به خوبی بر داشته است.
منبع: همکاران سیستم