چرا«شب یلدا»، «ولنتاین» نمى شود؟

اما یلدا مفهوم مبسوط ترى هم دارد: همان مرغ سحرى ست كه سیاهى شب را به سخره مى گیرد، گرامى داشت امید است؛ ارجاع انسان به اصالت هاى فراموش شده با جمع بودن، اهمیت خانواده، دورهم خواندن، خوردن، شاد زیستن است، شبى كه تكنولوژى هم نمى تواند میان بشر فاصله اندازد …

به تمام این دلایل یقین دارم در این دنیاى تكرار زده كه انسان ها ملول

روزمرگى اند با ارائه درست و هنرمندانه یلدا مى توان آن را از

جشنى ایرانى به جشنى جهانى بدل كرد.

راستش همه ما بخواهیم نخواهیم دچار جهانى شدن هستیم،

جهانى شدن آش كشك خاله است كه بخورى نخورى پایت مى نویسند،

سرنوشت خرده فرهنگ ها در این وانفسا فراموشى ست

لذا براى ماندن و جاوادانه ماندن باید مزه خود را به این آش شله قلمكار افزود

تا ایرانى هم سهمى در این پخت و پز ایفا كند؛

آیین هایى مانند یلدا، نوروز … نمونه هایى بسیار منحصر به فرد از نوآورى هاى ایرانى ست كه به لطف پیوندشان با زمان هاى شاخص سال، مجال جهانى شدن را دارا هستند، فقط باید بر مبناى متدهاى روز آنها را به دنیا عرضه كرد.

176/