زنگ خطر مرگ تدریجی زبان فارسی به صدا درآمده است!

موبنا – البته منظور از انقلاب این نیست که یک‌شبه همه‌چیز تغییر کند، بلکه تحولات مذکور می‌تواند آرام‌آرام در لایه‌های مختلف جامعه به‌ویژه در میان نسل جوان و نوجوان کشورمان نفوذ کرده و پدیده‌های جدید و خارج از تصوری را رقم بزند. یکی از موضوعاتی که در چند سال اخیر توجه بسیاری را به خود جلب کرده، نحوه استفاده از زبان و نگارش ادبیات فارسی در شبکه‌های اجتماعی و در بستر اینترنت و گوشی‌های هوشمند است. همان‌طور که می‌دانیم بخش عمده‌ای از جمعیت کشورمان را جوانان و نوجوانانی تشکیل می‌دهند که بیشترین تأثیرپذیری را از فضای مجازی دارند. ازآنجایی‌که مثل همیشه برنامه‌ریزی مناسبی برای آماده‌سازی بستر‌های مورد نیاز ورود یک فناوری به کشور انجام نمی‌شود، این بار نیز فناوری‌هایی نظیر شبکه‌های اجتماعی، اینترنت پرسرعت و گوشی‌های هوشمند به‌وفور در دسترس مصرف‌کننده ایرانی قرار گرفته است؛ اما کمترین فکری به حال کارکردهای آن نشده یا حداقل اگر فکری هم شده، چندان تأثیری نداشته است. نمونه این موضوع را می‌توان از ادبیات و قواعد دستوری جدید و من‌درآوردی که در میان نوجوانان و جوانان امروزی دست‌به‌دست می‌شوند، دید. کاربران کم سن و سال این روزهای دنیای اینترنت، تحت تأثیر «سلبرتی‌های دنیای مجازی» یا آنان که «فالوئر‌های» بیشتری در این فضا دارند، هستند و متأسفانه هر آنچه در صفحه‌ این افراد نوشته می‌شود را با چشمانی بسته همچون نقشه راهی برای زندگی آینده‌شان برمی‌گزینند، بی‌آنکه حتی بدانند این افراد کوچک‌ترین صلاحیتی برای تأثیرگذاری بر نوجوان و جوان ایرانی ندارند. اگر سری به شبکه‌های اجتماعی بزنید، صدها بازیگر، خواننده یا حتی افرادی که شهرتشان را از انتشار تصاویر خودشان در فضای مجازی به دست آورده‌اند را می‌بینید که با گذاشتن یک پیام، صدها هزار نفر آن را مطالعه کرده و حتی درباره آن بحث می‌کنند؛ حال تصور کنید این پیام حاوی واژه‌های من‌درآوردی یا قواعد دستوری اشتباه باشد، چقدر می‌تواند دانش زبانی نسل جدید را تغییر دهد؟ ما نهادها و سازمان‌های بسیاری در کشورمان داریم که به‌طور مشخص باید در این حوزه فرهنگ‌سازی کنند، اما متأسفانه یا به‌دلیل نگاه‌های قدیمی یا روش‌های ناکارآمد، کوچک‌ترین تأثیری را بر خیل عظیم جوان و نوجوان ایرانی نداشته‌اند. البته این موضوع بدان معنا نیست که تاکنون کاری انجام‌نشده، اما تأثیرگذاری آن کم یا کوتاه‌مدت بوده است. به‌عنوان‌مثال چند سال قبل که تب استفاده از اینترنت پرسرعت و گشت‌و‌گذار در شبکه‌های اجتماعی چندان بالا نگرفته بود، بیشتر مردم از پیامک برای انتقال پیام استفاده می‌کردند و بیشترین این پیام‌ها نیز به زبان فارسی، اما با استفاده از الفبای انگلیسی منتقل می‌شد که با یک برنامه‌ریزی و افزایش نرخ انتقال پیامک‌های لاتین، موج ارسال پیامک‌ با استفاده از الفبای فارسی به‌راه افتاد و خیلی زود الفبای استفاده از الفبای لاتین به‌دست فراموشی سپرده شد. امروز شاهد آن هستیم که ادبیات من‌درآوری شبکه‌های اجتماعی وارد زبان محاوره شده است و این یعنی آرام‌آرام زنگ خطر مرگ تدریجی زبان فارسی اصیل به صدا در آمده است و متاسفانه برخی از رسانه‌های جمعی نیز در این مسیر گام برداشته‌اند و به‌جای فرهنگ‌سازی، آب به آسیاب واردکنندگان واژگان اشتباه به بدنه دستور زبان فارسی ریخته‌اند. خلاصه کلام اینکه شاید بهتر باشد پیش از آنکه ادبیات من‌درآوردی شبکه‌های اجتماعی، وارد کتاب‌ها و متون رسمی کشورمان شوند، فکر اساسی برای این پدیده و آسیب فرهنگی نوظهور شود.

 منبع: مجله تلفن همراه