رمزگشایی از حضور 11 بانو در بازی ایران و آمریکا
اين خبري بود كه يك روز قبل از اولين ميزباني ايران در ليگ جهاني 2015، مخابره شد. آخرینباری که پای بانوان به سالن آزادی رسید، سال ٢٠١١ بود که تیمملی ایران به عنوان قهرمانی آسیا دست یافت و با شکستدادن ژاپن، جواز حضور در لیگ جهانی ٢٠١٣ را به دست آورد.
هنوز ازیادها نرفته است که با ورود ایران به لیگ جهانی والیبال در سال 2013، ورود تماشاگران زن به ورزشگاه ممنوع شد. با آغاز دور جدید رقابتها در خردادماه 1393، زنان ایرانی در زمان برگزاری بازیهای ایران- برزیل خواستار حضور در ورزشگاه شدند که اجازه صادر نشد. بازی بین دو تیم ایران و برزیل در ادامه مسابقات هفته چهارم لیگ جهانی 2014 در شرایطی برگزار شد که ناظر صربستانی FIVB وقتی جای خالی تماشاگران زن ایرانی را در سالن دید بلافاصله به این موضوع اعتراض کرد و در گزارشی که برای فدراسیون جهانی ارسال کرد به ایران پوئن منفی داد؛ پوئنی که در اصطلاح به آن very poor میگویند، یعنی «خیلی بد».
ثبت نمره منفی در کارنامه میزبانی فدراسیون والیبال ایران برای بازیهای لیگ جهانی در سال 2014 مجددا تکرار شد؛ سال گذشته ناظر FIVB وقتی ایران برای نخستینبار جواز حضور در این مسابقات را پیدا کرد از مسئولان خواست تا برای حل این قضیه اقدام کنند. با این حال اگرچه شاکیشدن ناظر FIVB والیبال ایران را باز هم دچار حاشیه کرده بود اما مسئولان فدراسیون کشورمان معتقد بودند طبق اصول و قوانین خاصی میزبان مسابقات لیگ جهانی هستند. در دومین بازی ایران – برزیل در سال 2014 نیز تجمعی مقابل استادیوم آزادی برگزار شد که «سارا قاسمپور» دبیر کارگروه دختران معاونت امور زنان ریاستجمهوری نیز در جمع زنان حاضر شد و از پیگیریهای «شهین دخت مولاوردی» معاون رئیسجمهور برای تحقق این امر خبر داد. در اين بازي برخی زنان ایرانی ملبس به لباس تیمملی برزیل وارد ورزشگاه شدند چرا که ممانعت از حضور زنان ایرانی در حالی اتفاق افتاده بود که زنان برزیلی مجاز به تماشای بازی شده بودند. شهین دخت مولاوردی درباره اعتراضش به عدم حضور زنان در مسابقات والیبال و واکنش هیات دولت به این اعتراض گفته بود: «آقای رئیسجمهور در اینباره توضیح خواستند و من به آقای روحانی توضیح دادم که قبلا این ممنوعیت برای حضور زنان در ورزشگاه و تماشای مسابقه والیبال وجود نداشته و این زیبنده دولت تدبیر و امید نیست که این ممنوعیتها و محدودیتها به نام این دولت گره بخورد و برخلاف برنامهها و هدف دولت است که به دنبال افزایش سرمایه اجتماعی و جلب رضایت عمومی جوانان است». فراهمآوردن شرایط البته مستلزم موارد خاصی است؛ اینکه به زنان اجازه ورود به ورزشگاه داده شود؛ مسئلهای که چالشهای زیادی را پیشروی ورزش کشور قرار داده و به نتیجهنهایی نرسیده است. تجربهها نشان ميدهد هرگاه بانوان به ورزشگاهها راه يافتهاند فضا نه به سمت شعارهاي غيراخلاقي، بلكه به سمت فرهنگ سازي سوق داده شده است. هنوز فراموش نكرديم خانوادههايي راكه با علاقه به ورزشگاه ميرفتند و هيچ مشكل خاصي هم پديد نميآوردند. «سؤال این است آیا در این دو سال شرایط و اوضاع و احوال تماشای فوتبال، شنا، بوکس، کشتی و واليبال تغییر اساسی پیدا کرده که حکم آن نیز باید مشمول تغییر شود؟». اين صحبتهاي شهين دخت مولاوردي معاون رئيس جمهور در امور بانوان است كه در صفحه فيسبوك ايشان منتشر شده است. وقتي با دفترايشان تماس گرفتيم، مسئول دفترشان با بيان اينكه خانم مولاوردي همه حرفهايي كه لازم بود را در فيس بوك گفتهاند از توضيحات بيشتر خودداري كرد. ماجرا از اين قرار بود كه جمعه شب و در هياهوي بازي ايران و آمريكا، چند بانوي ايراني در ورزشگاه حضور داشتند و بازي جذاب واليبال ايران و آمريكا را از نزديك تماشا كردند. داورزني رئيس فدراسيون واليبال در اين زمينه گفت: این موضوع را باید از مسئولان بپرسید. فدراسیون والیبال تنها برگزار کننده مسابقه است و درباره آمدن یا نیامدن بانوان تصمیم نمیتواند بگیرد. وی در پاسخ به این سوال که آیا نگران جریمه از سوی فدراسیون جهانی برای نیامدن بانوان نیستید، گفت: چندین بار در این خصوص مکاتبه کردهایم و باید دید چه اتفاقی خواهد افتاد. آنها هر آنچه در مورد برگزاری مسابقات از ما خواسته بودند رعایت کردیم.
اما «اين 11 نفر» چه كساني بودند؟
يكي از خبرنگاران حاضر در ورزشگاه در اين باره ميگويد: در مجموع 11 نفر بودند. 4 نفر داور، 4 نفر كارمند فدراسيون، يك نفر عكاس و يك نفر هم مترجم فدراسيون بوده است. نفر آخر هم همسر يكي از خبرنگاران شبكه خبر است كه با رايزني با مسئولان حراست، وارد ورزشگاه شده است. خبرنگار مذكور در ادامه جزييات بيشتري از اين ماجرا را بيان كرد: ظاهرا اين خبرنگار معروف، با مسئولان حراست صحبت ميكند تا همسر و فرزندانش را وارد ورزشگاه كند. اين موضوع باعث تعجب داورزني هم ميشود و او اعلام ميكند: هر اتفاقي رخ بدهد، خبرنگار شبكه خبر مسئول آن خواهد بود.
در ادامه بررسي اين ماجرا با حراست ورزشگاه آزادي تماس گرفتيم. افشاري مسئول حراست فدراسيون، ابتدا ورود بانوان را تكذيب كرد و در ادامه وقتي بيشتر پيگيري كرديم اظهار داشت: چند نفر خانم خارجي با پاسپورت خارجي و چند نفر از كادر پرسنل فدراسيون در ورزشگاه حضور داشتند. وقتي از اين مسئول درباره حضور همسر يكي از خبرنگاران پرسيديم، گفت: با ما هماهنگ نكرده بودند و اطلاع نداريم. او در انتها افزود: در روز برگزاري مسابقات پليس، مسئول اينگونه هماهنگي هاست.
احمدينيا، مسئول روابط عمومي فدراسيون هم در گفتوگويي با «قانون» اعلام كرد بانوان حاضر در ورزشگاه، بانواني با پاسپورت خارجي بودند و هيچ بانوي ايراني در ورزشگاه حضور نداشت. ادامه بررسيهاي خبرنگار قانون در اين زمينه به ميثم جعفري، مسئول تداركات فدراسيون واليبال ختم شد كه ظاهرا ايشان قصد پاسخگويي نداشتند و تلفن همراه خود را خاموش كرده بودند. جالب است بدانيد جعفري روز گذشته در گفتوگويي اعلام كرده بود: «خانم ورونیکا از سفارت روسیه آمده و معاون کنسول این کشور است که به همراه فرزندان خود به سالن مسابقه آمده بود. وی اصالت روسی دارد، اما همسرش ایرانی است و فرزندانش دو رگه ایرانی – روسی هستند». طبق پيگيريهاي خبرنگار «قانون»، يكي از بانوان حاضر، خانم ورونيكا، همسر سركنسولگري روسيه در ايران بود. شخص ديگر شريفي مقدم، گوينده اخبار شبكه خبر و شخص سوم هم كه در تصاوير پرچم ايران را بر دوش دارد، با پاسپورت ايتاليا و از طرف سفارت اين كشور در اين مسابقات حضور داشته است. 4 نفر از بانوان حاضر داور و 4 نفر ديگر هم كارمندان فدراسيون بودهاند. يك كارشناس حقوقي كه دوست نداشت نامش فاش شود، به خبرنگار «قانون» گفت: ايرادي كه از واليبال كشورمان گرفته شده، به دليل عدم حضور بانوان است. جالب است بدانيد حضور همين 11 نفر ميتواند فدراسيون را از محروميت نجات بدهد. او در پاسخ به اين سوال كه آيا اينكه از قبل اعلام شده، بانوان حق حضور ندارند، نميتواند مشكلي ايجاد كند، گفت: خير. صرف حضور اين بانوان مشكل را حل كرده و ما ميتوانيم ادعا كنيم بانوان براي حضور در ورزشگاه مشكلي نداشتند.
بانوان ميبخشند اما فراموش نميكنند
فارغ از آنكه 11 بانوي حاضر در ورزشگاه چه كساني بودند، حضور خانوادهها در ورزشگاهها ميتواند نشاط و شادابي را به جامعه تزريق كند. ادامه پيام فيس بوكي معاون رئيس جمهور به اين شرح است: سرمان را یواشکی برمیگردانیم تا مبادا خطی بر وجدانمان بیفتد، زندگی ۵۰۰۰ زن کارتنخواب در تهران، آمار ۹ درصدی معتادان زن از کل معتادان که در ۵ سال اخیر دو برابر شده است، آمار ۳۲ درصدی مرگومیر زنان ناشی از اعتیاد، رواج افسردگی و رسیدن سن اعتیاد به ۱۳ سال در بین دختران و تغییر الگوی مصرف آنها از مواد سنتی به مواد صنعتی و روانگردان که منجر به لذت و هیجان و شادی کاذب میشود، وجود دو میلیون کودک کار در کشور و… قلهای از کوه یخی است. همزمان خبر تجاوز گروهی ۶ مرد معتاد زیر پلی به دختر ۱۱ سالهای که کودک کار است هم منتشر شد. خبری که در هیاهوهای اخیر گم شد و دریغ از واکنشی کوچک به این عمل شنیع و غیر انسانی که به فرموده مولای متقیان از شنیدن آن انسان اگر بمیرد رواست. در چند هفته اخیر شدیدترین هجمهها و حملات را از جانب کسانی که اکثریت واجدین شرایط دو سال پیش در چنین روزهایی بر روشها و رویکردها و رویههای آنان خط بطلان کشیدند تحمل کردیم، کسانی که ۸ سال در غار کهف خود خزیده بودند در این دو سال از هیچ کوششی برای پاشیدن بذر ناامیدی و دلسردی در میان مردم دریغ نورزیدهاند. جماعت مقدسنما و مدعی دیانتی که با صدور اطلاعیه پشت اطلاعیه و خط و نشان کشیدنهای پیدرپی از زلزله به پا کردن در روز مسابقه و برخورد خونین تا قبیحترین و مشمئزکنندهترین اهانتها و توهینها که لایق خودشان بود، زنان و دختران پاکدامن و عفیف این سرزمین را خطاب قرار دادند. کسانی که نام یاران خدا را بر خود نهادهاند به رغم توصیه دیگران به حیا، برای نهی از یک منکر دهها منکر دیگر مرتکب شدند، الفاظی که قلم از یادآوری و نوشتن آن شرمسار و مصداق بارز چندین عنوان مجرمانه در قوانین جمهوری اسلامی ایران است.
اگر روزی زنان و دختران عزیزمان این جماعت را ببخشند بیتردید فراموش شان نخواهند کرد و در حافظه تاریخی خود این روزها را به یاد خواهند سپرد».