ورزش برای دیابتی‌ها: مردان و زنان به ورزش‌های مختلف پاسخ می‌دهند
تحقیقات جدید نشان می‌دهد که نوع ورزش و جنسیت فرد دیابتی، تأثیر متفاوتی بر میزان کاهش قند خون دارد. این یافته‌ها به بیماران کمک می‌کند تا برنامه ورزشی مناسب‌تری را برای کنترل قند خون خود انتخاب کنند.
اخبار بازار ایران؛ مهرداد تیموری – میزان کاهش قند خون افراد دیابتی در پاسخ به فعالیت بدنی به نوع ورزش و جنسیت آن‌ها بستگی دارد. این نتیجه‌ی یک تحقیق جدید است. این یافته‌ها یک راهنمای مفید برای دیابتی‌هایی است که می‌خواهند ورزش کنند اما از افت قند خون نگران هستند.
همه ما می‌دانیم که ورزش برای سلامتی ما چقدر خوب است. اما برای دیابتی‌های نوع 1 که به دلیل تولید ناکافی یا عدم تولید انسولین در بدنشان مجبور به تزریق انسولین هستند، ورزش می‌تواند باعث کاهش بیش از حد قند خون شود که به هیپوگلیسمی معروف است. هیپوگلیسمی با علائمی مانند عرق کردن، لرزش، تحریک‌پذیری، تپش قلب و سرگیجه همراه است و نه تنها ناخوشایند است بلکه اگر به سرعت درمان نشود، می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد. بنابراین، منطقی است که برخی از دیابتی‌ها برای جلوگیری از خطر هیپوگلیسمی، ورزش را کنار بگذارند.
در یک مطالعه جدید که توسط دانشگاه فدرال دره سائو فرانسیسکو برزیل، در همکاری با دانشگاه استافوردشایر در بریتانیا انجام شد، محققان بررسی کردند که کدام ورزش‌ها باعث بیشترین کاهش قند خون در دیابتی‌های نوع 1 می‌شود.
دکتر پويا سلطانی از دانشگاه استافوردشایر، یکی از همکاران این مطالعه می‌گوید: “این مطالعه اهمیت دارد زیرا بیماران دیابتی اغلب انگیزه کافی برای ورزش به عنوان راهی برای مدیریت بیماری خود ندارند. یکی از دلایل این امر این است که فعالیت بدنی می‌تواند منجر به افت قند خون شود و باعث ناراحتی و کاهش انگیزه شود. ما بررسی کردیم که آیا نوع فعالیت بدنی می‌تواند این کاهش قند خون را کاهش دهد یا خیر.”
نوزده داوطلب مبتلا به دیابت نوع 1، که 10 نفر از آن‌ها زن بودند، در یک ورزش هوازی با شدت متوسط 30 دقیقه‌ای روی تردمیل شرکت کردند. محققان تأثیر ورزش‌های اینتروال و پیوسته را بررسی کردند و ضربان قلب، فشار خون و قند خون شرکت‌کنندگان را قبل، بلافاصله بعد و 20 دقیقه بعد از هر جلسه اندازه‌گیری کردند. همچنین از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا میزان درک خود از شدت ورزش و میزان لذت خود را پس از هر جلسه گزارش دهند.
در حالی که پاسخ‌های قلبی عروقی، میزان درک شدت ورزش و میزان لذت در طول جلسات و بین جنسیت‌ها مشابه بود، محققان تفاوت‌های جنسیتی در سطح قند خون بین شرکت‌کنندگان مرد و زن مشاهده کردند.
مردان بلافاصله پس از ورزش هوازی پیوسته و 20 دقیقه پس از آن و بلافاصله پس از ورزش اینتروال، کاهش قند خون را نشان دادند. در مقابل، زنان تنها پس از ورزش پیوسته در هر دو نقطه زمانی نسبت به قند خون قبل از ورزش، کاهش قند خون را نشان دادند. کاهش سطح قند خون در هر دو نقطه زمانی برای مردان پس از ورزش پیوسته نسبت به ورزش اینتروال بیشتر بود. به طور کلی، پس از ورزش هوازی پیوسته کاهش بیشتری در سطح قند خون مشاهده شد که این کاهش در مردان بیشتر بود.
یافته‌ها نشان می‌دهند که هنگام تجویز ورزش برای بیماران دیابتی نوع 1، در نظر گرفتن تفاوت‌های جنسیتی برای جلوگیری از خطر ابتلا به هیپوگلیسمی بسیار مهم است.
دکتر خورخه لوئیز ده بریتو گومز از دانشگاه فدرال دره سائو فرانسیسکو، نویسنده مسئول این مطالعه می‌گوید: “مطالعه ما نشان داد که برای بیماران مرد، ورزش اینتروال مانند انفجارهای کوتاه پیاده‌روی، زمانی که سطح قند خون پایین است، ترجیح داده می‌شود. برعکس، ورزش پیوسته مانند دویدن برای افرادی که سطح قند خون اولیه بالاتری دارند مناسب‌تر است. این رویکردها می‌توانند به جلوگیری از افت ناگهانی قند خون کمک کنند.”
ده بریتو گومز ادامه داد: “برای بیماران زن، به نظر می‌رسد هر دو ورزش هوازی اینتروال و پیوسته نقاط شروع مؤثری باشند. ما امیدواریم که این یافته‌ها نشان دهد که توصیه‌های خاص جنسیتی باید برای تجویز ورزش هوازی، به‌ویژه برای مردان با سطح فعالیت بدنی نامنظم در نظر گرفته شود.”
این مطالعه در مجله آمریکایی قلب منتشر شد.