همراهی با رهبري از ادعا تاصداقت
سيد علي ميرباقري/ استاد دانشگاه: اما گاهی چهره واقعی برخی مواضع، با ادراکات ما فاصله دارد و حقیقت بسیاری از پیشامد‌ها که اتفاقا منافع سرشاری هم برایمان پدید می‌آورد با میزان فهم و خواست ما سازگار نیست، از این جهت است که عقلا از سر مصلحت پیشنهاد می‌کنند در سفرهای دور و دراز با پیری کار آزموده و دانا همراه شوید؛ زیرا معلمان خردمند، ابعاد حوادث را در میدانی وسیع اندازه گرفته، آثار و منافع آن‌ها را می‌سنجند و برای پیشگیری از خسارات احتمالی چاره می‌اندیشند.
لازمه همراهی با خردمند، اطاعت است، در غیر این صورت، لحظه به لحظه دچار مشکل شده و در مقابل خسارات کوچکی که گاهی برای جلوگیری از زیان‌های بزرگ به‌وجود می‌آید، قدرت تحمل از بین می‌رود و شخص اعتراض کرده و مجبور به جدایی مي‌شود؛ این حقیقت مهم با ذکر این قسمت داستان روشن‌تر می‌شود که حضرت خضر(ع) با آگاهی از حوادث پیش رو و به جهت حفظ کشتی که همه بر آن سوارند از خطر غارت و نابودی کامل، گوشه‌ای از کشتی را سوراخ کرده و معیوب می‌نماید و موسی (ع) که از عمق و وسعت حوادث و خطرات پیش رو بی‌خبر است، بر این عمل سنجیده خضر اعتراض می‌کند. حکایت دیروز و امروز ما هم بی‌شباهت به این داستان نیست.
قصۀ قطعنامه ۵۹۸، حوادث سال ۸۸ و توافقنامه با 1+5 نمونه‌های آن هستند؛ اشخاص زیادی که صداقت داشتند اما تحمل‌شان تمام شد و ناشیانه اعتراض کردند، زیرا در شناخت وسعت و گستردگی مسائل، ضعیف و ناتوان بودند، نمونه‌های آن هستند و قطعاً روزی که منافع فراوان آن تصمیمات خردمندانه و آینده نگرانه در مقابل چشمان‌شان ظاهر شد، از موضع گیري‌های نابخردانه خود پشیمان گشتند. برای نجات از چنین گرفتاری‌هايي، مناسب‌ترین روش این است که از خود گذشت و نرمش نشان دهیم، با رهبران بینا و با صداقت، همراه شویم و برای رفع گرفتاری‌های مردم، با آنان همکاري کنیم.
داستان انتخابات امروز را هم در همین ردیف می‌توان قرار داد. در نظام جمهوری اسلامی، انتخابات حق مردم است و باتوجه به تلاطم‌های وحشتناکی که در اقیانوس جهان در جریان است و دزدان و غارتگرانی که سر راه ما کمین کرده‌اند، اکنون رهبر معظم انقلاب، با گره زدن استحکام و اعتبار نظام، به حضور حداکثری مردم در انتخابات وتأکید براینکه: «یک مسئله مهم در باره انتخابات، حضور حداکثری است»، تکلیف سنگینی بر دوش دست اندر کاران مجری و ناظر انتخابات نهاده است، تا شرایطی را فراهم کنند که همه، حتی کسانی که نظام و رهبری را هم قبول ندارند، در انتخابات شر کت کنند. زیرا «نظام، مردمی» است و تمام عنایت مقام ولایت بر این است که به عواطف و احساسات مردم لطمه‌ای وارد نشود .
این تأکید‌ها نشان می‌دهد که ایشان در مسند رهبری نظام اسلامی، دور نمایی را نظاره می‌کند که «آبرو و اعتبار نظام و کشور»، در جو جهانی به آن وابسته است. رهنمودهایی همچون «حقیقتاً این انتخابات مایه اعتبار و آبرو ست، انتخابات را نباید خراب کرد، انتخابات حق الناس است، این حق الناس امر مهمی است، منتها [باید] به عمق حق الناس برسیم، معنای حق الناس بودن این نیست که فقط آنکس که پای صندوق نشسته است باید این حق الناس را رعایت کند.
یکی از حقوق مردم، رعایت حق داوطلبی است که وارد این میدان و نامزد انتخابات می شود که اگر آدم صالحی است، ما اورا رد نکنیم، میدان بدهیم به اینکه او بیاید.» به باور ما در این مورد، رهنمودی صریح تر و روشن تر از این نمی توان بیان کرد و اگر کسانی عمق و اهمیت این نصایح را نمی شناسند، یا توانایی فهم و درک آنهارا ندارند، منتظر باشند روزی بالاجبار پاسخ بشنوند «هَذا فِراقُ بَيْنِي وَبَيْنِكَ» و چه سخت است وقتی انسان لیاقت همراهی با پیر خردمند و فرزانه ای را باطناً یا ظاهراً از دست بدهد!
به نظر می رسد رد صلاحیت گسترده کاندیداهای نمایندگی مجلس شورای اسلامی که از سد تأیید صلاحیت منابع چهار گانه قانونی عبور کرده و اکثریت قریب به اتفاق آنان، از دلسوزان و سابقون انقلاب اسلامی اند، موجبات دلسردی وسیعی در جامعه ایران پدید می آورد؛ اکنون روشن شد که چرا مقام معظم رهبری این‌همه روی حق الناس تأکید کرده و تأیید صلاحیت اشخاص صالح را لازم می دانند. حفظ آبروی انسان بالاترین حق اوست و حرمت آن از خونش بالاتر. تجربه نشان داده که رهبر عزیز انقلاب اسلامی، همواره حوادث را قبل از همه پیش‌بینی می‌کند و کسانی که در هر زمینه ای رأی و نظر خود را بر رهنمود های ایشان ترجیح دهند، همواره عامل حوادث سويی شده‌اند که آثار مخرب آن تا سال‌ها بعد دامن ملت را رها نکرده است.
در این میدان نیز مانند سایر حوادث، ادعای کسانی در همراهی با رهبر معظم انقلاب اسلامی صادقانه است که سعی می کنند با سعه صدر، گذشت، مهربانی و چشم‌پوشی از برخی خطاهای کوچک دیگران، مشوّقی شوند که همه جمعیت کشور، حتی کسانی که نظام را قبول ندارند، برای حفظ کشور با رهنمودهای مقام معظم رهبری همراه شوند.
179/