هیچ‌کس اجازه توهین به موسیقیدان را ندارد

موضوع اینجاست که اگر کسی هم جواب این توهین‌ها را بدهد، جایش گوشه زندان است. او از این گفت که هیچ‌وقت نباید از دولت انتظار داشته باشیم. ملت خیلی بزرگ‌تر از دولت است و لازم نیست دولت برای ما کاری انجام دهد. فکر می‌کنم در قرن بیست‌ویکم شرایط باید طوری باشد که بتوانیم سرمان را در دنیا بالا بگیریم و نگوییم در کشوری که قانون اساسی دارد، بدون هیچ قانونی برای کنسرت‌ها مشکل پیش می‌آید. او ادامه داد: اگر قانون بگوید هیچ موسیقیدانی نباید از خانه‌اش بیرون بیاید، حرفی نیست؛ اما حالا درباره موسیقی که یک عنصر فرهنگی است و در جهان تاریخچه دیرینه دارد، به‌راحتی تصمیم گرفته می‌شود. او معتقد است اهمیتی که واژه «ملت» دارد به‌خوبی احساس می‌شود. او ادامه داد: خیلی وقت‌ها در جراید می‌بینم و می‌خوانم، افرادی هستند که در گوشه و کنار این مملکت، پرچم موسیقی را برافراشته‌اند و ما باید قدر آنها را بدانیم. فکر می‌کنم این سفرها و اجرای کنسرت‌ها، نتیجه‌بخش بوده و در مدت کوتاهی شاهد هستیم که افرادی در این اجراها حضور یافته و موسیقی شنیده‌اند که ما توانستیم به آنها بگوییم موسیقی ایرانی فقط آن چیزی نیست که هر روز از رادیو و تلویزیون پخش می‌شود.
او توضیح داد: موسیقی در ایران شکل‌های خاصی دارد. نسل جدیدی روی کار آمده که هر کدام آمال و آرزوهایی برای ارتقای موسیقی کشور دارد. مشکل آنها این است که با نسل قبل از خودشان ارتباط برقرار نمی‌کنند و این امانت تاریخی را ارتقا نداده‌اند و بیشتر در بخش واردات فرهنگ کار کرده‌اند، اما مثلا آقای فخرالدینی در گفت‌وگو با یکی از رسانه‌ها گفته بود، این موسیقی را نباید «سنتی» بنامیم، بلکه موسیقی ایران «ملی» است.

179/