نقش هیات رییسه اتاق اصناف در ورشکستگی واحدهای صنفی کشور

اخبار بازار – در خردادماه سال 93 با شعار ارتقا جایگاه اصناف انتخابات اولین دوره اتاق اصناف در بعد از انقلاب اسلامی برگزار شد و افرادی به هیات  رییسه  اتاق اصناف ایران راه نیافتند در طول چهار سال نقشه های را طراحی کردند و از جمله آن  در اواخر سال 96 طرح “نه به تهران” را طراحی و به اجرا گذاشتند .

 در حالی که همراه با این طرح عده ای صاحب نفوذ در اصناف که به صورت دستوری توانایی تاثیر گذاری بر انتخابات را داشتند رای دهندگان را مجبور به رای دادن به افرادی از جنس توزیعی کردند و تولیدی ها را به گوشه رینگ فرستادند. این در حالی است که مقام معظم رهبری از چندین سال قبل بر تولید داخلی و توجه جدی به آن و سرمایه گذاران داخلی تاکید فراوان داشته است و اینکه در طول این سالها صاحبان نفوذ بر انتخابات مجمع امور صنفی و اتاق اصناف چگونه و چرا صنوف تولیدی را به گوشه رینگ برده  و فقط  به توزیع کنندگان  و واسطه‌ها بها دادنددر تحلیل های بعدی خواهیم گفت.

اما در جریان انتخابات اتاق اصناف تهران و ایران  در سال 97 گروه مخالف رییس اتاق اصناف به راحتی رای گرفتند و حالا هم بر مسند قدرت هستند.

هیات رییسه اتاق اصناف تهران که از همان ابتدا جز درگیری و سهم خواهی از پولی که     متصدیان  واحدهای صنفی در قالب های مختلف می پردازند کار دیگری تا این لحظه برای مردم و متصدیان  واحدهای صنفی نکردند و به گفته مسوولان هیچ نظارتی بر بازار ندارند.

از سوی دیگر هم هیات رییسه اتاق اصناف ایران که وجودشان  احساس نمی شود هریک در تکاپو برای گرفتن سهم خود از غنیمتی به نام اصناف بوده وحقوق نجومی می گیرند.  در نهادهای تصمیم گیری هیچ نقش و حضوری جز تبریک به یکدیگر و مسوولان ندارند. و این وسط اصناف کشور و واحدهای صنفی در قبل و به خصوص در بعد از کرونا قربانی مطامع شخصی این دو هیات رییسه شدند.

تعداد زیادی از واحدهای صنفی ورشکسته شدند تعداد زیادی هم بیکار شدند اما آن عضوی که ماهیانه درآمد میلیونیش  دو یا چند برابر شد حاضرست به خاطر مردم حرفی بزند واز مردم دفاع کند در حالی که می داند صندلیش به خطر می افتد  و یا ماجرای رییس اتحادیه لوازم خانگی آویزه گوشش هست تا حرفی نزند عزل شود.

 اما هیات رییسه اتاق های اصناف برای خودشان حقوق بلند بالا ومزایا و خیلی رانت دیگر دارند و مدام در حال گرفتن عکس یادگاری با افرادی دیگر هستند که هیچ فایده ای برای اصناف ندارد و درآخرین واکنش ها شاهد بودیم که وزیر بهداشت اعلام کرد که از اعتماد به اصناف پشیمان است و نقش آنها در شیوع کرونا بسیار پررنگ است.

اینکه اصناف رها شدند و دیگر مدافعی ندارند تا حرفشان را به گوش مسوولان برساند بر هیچ کسی پوشیده نیست اما باید گفت متصدیان واحدهای صنفی الان که به این روز افتادن حتی برای یکبار هم شده از روسای اتحادیه هایشان و روسای اتاقهای که عضو پارلمان اصناف ایران هستند توضیح خواستند چرا این چنین عمل کردند؟

کدام یک از متصدیان واحدهای صنفی در تهران به رییس اتحادیه خودشان بابت رایی که داده اعتراض کرده است؟

آیا روسای اتحادیه های صنفی به امانت متصدیان صنفی در رای به اعضای موثر اتاق اصناف شهر تهران و سراسر کشور خیانت کردند که در حال حاضر مدافع ندارند؟

با توجه به نقش پررنگ روسای اتحادیه های صنفی در انتخاب افراد پوپولیست  در هیات رییسه اتاق اصناف تهران و ایران  آنها در ورشکستگی اقتصاد صنفی مسوول هستند و باید به اعضای اتحادیه هایشان پاسخ بدهند البته  اگر متصدیان صنفی این را مطالبه کنند.

مطالبه نکردن این خواسته قانونی و به حق صنفی نشان دهنده صحت ادعای های مسوولان در خصوص نقش اصناف در اوضاع اقتصادی فعلی و سلامتی جامعه خواهد بود.