انتقاد مصباح یزدی از بی‌توجهی علمی به اربعین: فقط دوست داریم سنگین‌تر سینه بزنیم
موبنا – آیت‌الله محمدتقی مصباح یزدی مدیر مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) در پیامی تصویری به دومین همایش ملی ظرفیت فرهنگی و تمدنی کنگره عظیم اربعین حسینی که ساعتی پیش در حوزه هنری برگزار شد، عنوان کرد: کشور ما ، کشور سیدالشهدا است و انقلاب ما انقلاب حسینی است، برای اینکه از این نعمت استفاده کرده و شکر آن را به جا بیاوریم باید چه کاری را انجام دهیم؟
وی در این پیام افزود: هر سال مراسم اربعین به لحاظ کمی و کیفی باشکوه‌تر برگزار می‌شود اما متأسفانه ما عادت نکرده یا کم عادت کرده‌ایم که جنبه‌های علمی اربعین را بررسی کنیم اگر می‌خواهیم مراسم عاشورا و اربعین را بهتر برگزار کنیم دوست داریم سنگین تر سینه بزنیم یا شور بیشتری داشته باشیم.
آیت الله مصباح یزدی اظهار داشت: گرچه تحقیقات بیشتری در زمینه عزاداری انجام نشده است اما برخی افراد مثل شهید مطهری در زمینه چرایی عزاداری سخنانی گفته‌اند افرادی که ذوق این کار را دارند باید از منظر روانشناسی، فلسفی و علوم اجتماعی و جنبه‌های دیگر به بررسی مراسم اربعین یا عاشورا بپردازند.
وی سپس با طرح این پرسش که اصولا برگزاری این مراسم از نظر روانی و اجتماعی چه جایگاهی در زندگی افراد دارد، گفت: در کنار این مسائل باید بررسی کنیم که چگونه آیین و مراسم‌های عزاداری در طول تاریخ شکل گرفت، هم عینیت خارجی و هم عوامل فکری و روانی انسان‌ها که به مراسم می‌پردازند، دراین راستا مهم است.
آیت‌الله مصباح یزدی اظهار داشت: طبیعتا رفتار خود انسان‌ها را یک محقق بهتر می‌تواند بررسی کند چرا که در وجود او نیز وجود دارد دوم اینکه آداب و رسوم اجتماعی چگونه شکل گرفته، این اصول چه تبعاتی دارد، این احساس از کجا پیدا شده است.
وی در ادامه افزود: احساس یک پدیده‌ای است که از شناخت ناشی می‌شود البته هر شناختی در هر عملی اثرگذار نیست شناختی که شادی و اندوه ایجاد می‌کند مختصات خاص خود را دارد، ریشه آداب و رسوم ارضای احساسات و عواطف است شکل گرفتن و فعلیت به وسیله این شناخت‌ها ایجاد شده است . انسان فطرتا در پی رسیدن به کمال است و چون کمال را دوست دارد کسانی را که زمینه کمال را فراهم می‌کنند دوست دارد و این کمال در دو شاخه کلی خود را نشان می‌دهد: شادی و حزن که هر دو در جای خود مطلوب است
آیت الله مصباح یزدی یادآور شد: آیا این احساس هر اندازه رشد کند یا به هر شکل که باشد مطلوب است یا باید حد و اندازه داشته باشد؟ شاید به این نتیجه برسیم که احساس مرزشناس نیست و در پرتو عقل باید مهار شود درحالیکه سلسله عواملی است که هر کدام در جای خود باید قرار می‌گیرد.
منبع: فارس
