پايان عصرسخنگويي از زبان رهبري
داوودحشمتی
با اين حال به باور نگارنده مهم‌تر از آنچه آقاي مقدم‌فر در اين يادداشت بيان كرده است، مسائلي بود كه او از بيانش خودداري و تنها با نوشتن «…» آن را گوشزد كرد.
ماجرا به ادعاي روزنامه كيهان در روز شنبه باز مي‌گشت. جايي كه حسين شريعتمداري درباره مهم‌ترين موضوع 12 سال اخير از زبان رهبري اظهارنظر كرد. شريعتمداري كه مخالفتش با مذاكرات و توافق تا آنجا پيش‌رفت كه متهم به همصدايي با اسرائيل و نتانياهو شد، در سرمقاله اين روزنامه نوشته بود: «بیانات مورد اشاره رهبر معظم انقلاب در خطبه‌های نماز عید فطر امسال کمترین تردیدی باقی نمی‌گذارد که حضرت آقا از نارسایی و عواقب فاجعه‌آفرین توافق یاد شده اطلاع کامل دارند و با جرأت می‌توان گفت که ایشان به هیچوجه از متن تهیه شده راضی نیستند.»
يك روز زمان لازم بود تا پاسخ نماينده ولي فقيه در كيهان از خبرگزاري وابسته به سپاه منتشر شود. پاسخي كه مسئله بسيار مهمي را فاش مي‌كرد. حميد مقدم‌فر، عنوان يادداشتش را بسيار ملايم و توأم با به كارگيري القاب طويل براي مديرمسئول كيهان انتخاب كرده و ذيل عنوان «سخنی با برادر متعهد و انقلابی جناب آقای حسین شریعتمداری» نوشته بود:«چه‌کسی بیشتر از طرفداران گفتمان انقلاب اسلامی به رعایت حریم رهبری بزرگوار انقلاب اسلامی، سزاوارتر از جناب آقای شریعتمداری برادر اندیشمند و انقلابی است؟ مقاله روز شنبه جنابعالی را در کیهان در خصوص موضوع هسته‌ای و برجام خواندم، بسیار به فکر فرو رفتم، چگونه است که برادر انقلابی چون جنابعالی، اصرار دارد به مخاطبان خود تفهیم کند که رهبر انقلاب مثل من فکر می‌کند؟! مثل من تحلیل می‌کند؟! و مثل من می‌فهمد؟! و این در حالی است که حضرت آقا، هم، در سخنرانی عید سعید فطر مواضع صریحی را در این خصوص اعلام کردند و هم مطالب شفافی را به شخصیت‌های نظام فرمودند و هم… .»
او در ادامه شريعتمداري را به ايجاد «شكاف و دوگانگي» در ميان نيروهاي انقلاب متهم مي‌كند و يادداشتش را با اين سوال به پايان برده است: «بهتر نیست به‌گونه‌ای موضع‌گیری کنید که حداکثر مواضع خود را اعلام کنید نه اینکه از زبان رهبری سخنی بگویید؟»
درباره اين اتفاق چند نكته بسيار مهم قابل طرح است. اول: نفس نوشته شدن اين يادداشت و انتشارش در خبرگزاري وابسته به سپاه، يك نشانه مهم است. اينكه مقدم‌فر‌ها اكنون خودشان را در وضعيتي مي بينند كه به ناچار وآشكار به شريعتمداري تذكر دهند را دستكم نگيرد.
دوم: انتشار يادداشت درحالي كه مي‌دانيم رويه آنها حل و فصل موضوع در پشت‌درهاي بسته است، تا مبادا جناح رقيب (بخوانيد اصلاح طلبان) از آن سوءاستفاده كنند، نشان مي‌دهد مسئله از اين فاز عبور كرده است. به عبارت روشن‌تر، نوشتن اين يادداشت و همچنين دادن «تذكر علني» به كيهان، «الزام‌آور» و «اجتناب‌ناپذير» بود. درباره علت الزام‌آور بودن آن نيز فعلا تنها مي‌توان به اين موضوع اشاره كرد كه رهبري در سخنراني روز گذشته نيز موضعي قطعي راجع به توافق نگرفت و با نگاهي خنثي از آن گذر كرد. بنابراين مي‌توان گفت در حالي كه كيهان تلاش مي‌كرد از رهبري چهره‌اي مخالف توافق ترسيم كند، مكنونات قلبي و «فهم خود» را به اسم رهبري به جامعه تزريق كند، لازم ديده شد، تا با تابلوي ايست روبه‌رو شود.
سوم و مهم‌تر از همه: از نظر نگارنده آنچه مقدم‌فر در يادداشتش ننوشت، از آنچه نوشت، بسيار مهم‌تر بود. خواندن خطوط سفيد سطرهاي هر يادداشت و يا توجه به «اشارات» مهم‌ترين وظيفه ماست. آنجا كه نويسنده بيان مي‌كند: «حضرت آقا، هم، در سخنرانی عید سعید فطر مواضع صریحی را در این خصوص اعلام کردند و هم مطالب شفافی را به شخصیت‌های نظام فرمودند و هم… .» از ساير بخش‌هاي يادداشت اهميت بيشتري دارد. خصوصا اين جمله؛ «و هم….». بايد پرسيد رهبري بعد از مطالب شفاهي به مسئولان نظام، به چه كساني، چه گفته است كه حالا مشاور فرهنگي سپاه را آنقدر برآشفته مي‌كند تا به مديرمسئول كيهان بگويد «بهتر است موضع‌گيري‌ها را از زبان خودش انجام دهند» نه از «زبان رهبري». به باور نگارنده سه نقطه مذكور، اشارتي بود روشن كه به طور حتم شريعتمداري بيشتر و بهتر از همه ما به آن واقف است. شايد ادامه همين رويه اين‌بار «مقدم‌فر‌ها» را وادار كند تا مابقي جمله را براي مديرمسئول كيهان تكميل كنند.
