در تاریخ استقلال بازیکنی مثل علی کریمی نداشتیم

شما از سال 98 درگیر تیم‌داری بودید. نظر شما درمورد وضعیت باشگاه داری در آمریکا و تفاوت‌های آن در ایران چیست؟
من آشنایی زیادی با فوتبال باشگاهی در ایران ندارم. اطلاعاتم در حد دیدارهایی است که با مدیرعامل‌های باشگاه‌ها داشتم. ولی در مورد آمریکا، تا حدود یکی، دو سال پیش، داشتن باشگاه در آمریکا از لحاظ مالی ضرر داشت و سرمایه گذاری درآمدزایی نبود اما حالا در حدود دو سالی است که حتی قیمت باشگاه‌های زیان ده هم بالا رفته که این نشان‌دهنده اقبال سرمایه‌گذارها خصوصا سرمایه‌گذارهای ورزشی، به فوتبال است. در گذشته توجهات بیشتر به بسکتبال و بیس‌بال و فوتبال آمریکایی بود  ولی الان می‌بینیم که این روند در حال تغییر است.
دوست دارید در ایران کار کنید؟
به عنوان یک ایرانی خیلی دوست دارم که در ایران تیم فوتبال داشته باشم یا در سیستم‌های مدیریت کمک کنم، اما هر جای دنیا –  خوب یا بد- فرهنگ خودش را دارد و باید برای کار و سرمایه‌گذاری به آن فرهنگ آشنا بود. من هنوز به فرهنگ ایران آشنا نیستم، ولی در برنامه آینده‌ام هست که به ایران برگردم و در سیستم‌های ورزشی هم شرکت کنم.
حتما در مورد خصوصی‌سازی دو تیم پایتخت و رد صلاحیت مزایده‌کنندگان شنیده‌اید. این مسئله در آمریکا به چه صورت است؟
در آمریکا سرمایه شخصی را چک می‌کنند. مثلا در لیگ ام ال اس، سرمایه‌گذار باید بیشتر از یک میلیارد دلار سرمایه اضافی داشته باشد. برای تیم های لیگ یو اس ال که ما هستیم، این مقدار 20 میلیون دلار است. باید مطمئن شوند که من و سهامداران می‌توانیم این میزان هزینه کنیم.
در مورد استقلال و پرسپولیس شنیدم که رای به عدم صلاحیت دادند. جزییات را نمی‌دانم، اما چیزی که مطمئنم این است که برای موفقیت در فوتبال، سیستم باید شخصی باشد نه دولتی.
شما مدتی پیش با عابدزاده‌ها قطع همکاری کردید، علت این کار چه بود؟
امیر که هم اکنون در ایران بازی می‌کند و موفق است. پرسپولیس امیر عابدزاده را از ما خرید که خرید و فروش بازیکن یک چیز معمول در فوتبال است. بگذریم که پول ما را ندادند و ما از پرسپولیس چک برگشتی داریم، که برای باشگاه بزرگی مثل پرسپولیس بد است. اینجا در دسته پنجم هم این کار انجام نمی‎شود، چه برسد در آن سطح! این چیز بدی است.
احمدرضا عابدزاده هم در ایران مربی بود. الان نمی‌دانم چه می‌کند، اما همیشه باید بدانیم که احمد عابدزاده یکی از محبوب‌ترین بازیکن‌های تاریخ فوتبال ایران بوده و آدم‌هایی مثل من که پای تلویزیون نشستیم و لذت بردیم، همیشه یک دینی داریم که اگر می‌شود برایشان کاری کرد، دریغ نکنیم.
ظاهرا قصد همکاری با علی کریمی را هم داشتید.
ما دوست داشتیم با علی کریمی و علی دایی کار کنیم. قصد داشتیم علی کریمی را به لس آنجلس یا نیویورک بیاوریم. تیم گلکسی هم علاقه داشت با آقای دایی در سال‌های آخر فوتبال‌شان کار کند. نمی‌دانم چرا نشد. اگر دیوید بکام به آمریکا می‌آید، فقط به‌خاطر بازی‌اش نیست. او وقتی آمد بازیکن معمولی‌ای بود ولی مردم او را می‌خواستند.
اسم تیم‌های شما آبی‌های لس آنجلس و آبی‌های اورنج کانتی است، استقلالی هستید؟
من خیلی استقلالی هستم، خیلی. ولی این مسئله اصلا نقشی در تصمیمات‌مان ندارد. ما قصد داریم از آقای کلانی و رحیمی پور، قدردانی کنیم. کریم باقری یکی از محبوب‌ترین بازیکنان من است. هم از لحاظ شخصیت، هم بازی. به نظر من در30سال گذشته ما اصلا بازیکنی در حد علی کریمی نداشتیم و حالاحالاها هم نخواهیم داشت. ما در کل تاریخ استقلال هیچ بازیکنی مثل علی کریمی نداشتیم. تنها شرط ما برای کار، ایرانی بودن است. اگر بازیکن آزاد باشد و علاقه مند، ما از او استفاده می کنیم.
پس با این اوصاف بعد از دربی رفت و برگشت کمی اذیت شدید؟
کمی؟ خیلی، خیلی (با خنده).
وضعیت مدیریت سرخابی ها را در ایران چطور می‌بینید؟
مدیران خوب در ایران زیاد هستند. آقای فتح‌ا…‌زاده که هشت ماه پیش با ایشان دیداری داشتم، بسیار مدیر لایقی هستند. ولی شرایط درست نیست. تیم‌ها باید شخصی بشوند که در مقابل کاری که می کنند همانقدر هم پاداش بگیرند و برعکس اگر موفق نباشند باید جواب پس بدهند. وقتی با مدیر پرسپولیس آقای رحیمی، صحبت می‌کردم، مشخص بود که مدیر خوبی است و مدیریت می‌داند. ولی آیا می‌تواند کاری بکند؟ نه، در سیستم دولتی سلسله مراتب مدیریتی پیچیده است. در کره هم که بودم دیدم در ساده‌ترین مسائل مشکل دارند. در تیم‌های شخصی، وقتی یک تصمیمی باید گرفته شود، یک نفر سریع تصمیم می‌گیرد. یعنی یک تصمیم سه میلیون دلاری سریع گرفته می‌شود. ولی اگر مسئله دولتی باشد، چندین مرحله باید طی بشود. در تیم شخصی اگر اشتباه کنی همیشه یک نفر هست که تیم را بخرد و هواداران یک تیم آنقدر قدرت دارند که مالک را مجبور کنند تا تیم را بفروشد.